جامعه شنی،جامعه ای است که سرمایه اجتماعی آن پایین است و فاقد یک سیستم کارآمد اجتماعی باشد. درچنین جامعه ای وجود ثبات اجتماعی و سیاسی یک رویاست. درجامعه شنی نه طبقه شکل می گیرد و نه فرهنگ توسعه. بی ثباتی و ناپایداری خصیصه رایج جامعه است .افراد ابن الوقت و فرصت طلب در چنین جامعه ای رشد می کنند. زندگی قابل برنامه ریزی نیست، زیرا نه قیمت ها ثابت ها و نه درآمد ها و نه ...
در اخبار دیدم 95 در صد ایرانیان نگران از دست دادن ممر معاش خود هستند.
میزان اعتماد میان ایرانیان در سال53 معادل 50 در صد و در سال 83 معادل 24 در صد بوده است.در جامعه شنی هیچ قدرتی پایدار نیست و این نگرانی وجود دارد که هرکسی به قدرت برسد و هرچه می خواهد بکند. پس مدام باید آماده باشی تا در صورت لزوم رنگ عوض کنی و پیوسته طرفدار فرد پیروز باشی.
اینجاست که واژه حزب باد مطرح می شود. ایستادگی دربرابر باد یعنی ویرانی و همراه شدن با باد یعنی پیشرفت. واژه شانس،بخت و اقبال متولد می شود و به توانایی شناسایی جهت وزش باد و همراهی با آن اطلاق می شود .قهرمان پرستی و تجمیع قدرت در فردی واحد کارکرد دارد؛ زیرا به افراد اندک اطمینان و فرصتی برای برنامه ریزی می دهد.
برای ایجاد یک جامعه باثبات مجبوریم یک سیستم اجتماعی درست کنیم و آن میسر نمی شود مگر با تولد شوراهایی که واقعا موردپذیرش عموم باشند تا بتوانند جامعه را بسامان کرده و مدیریت کنند. این اصلاحات زمانی محقق می شود که همه رهبران و بزرگان(قهرمانان) اصلاحات بازنشسته شوند و رهبرانی قابل دسترس پایه گذار نظمی جدید شوند.جامعه شنی و استبداد یکدیگر را بازتولید می کنند.
پایدار باشید.
برچسب : جامعة شندي, نویسنده : chemraha بازدید : 133